Η προληπτική ιατρική είναι σπουδαία αρκεί να βασίζεται σε δεδομένα και όχι να αερολογούμε ότι εντοπίζουμε γρήγορα τον καρκίνο και έτσι σώζουμε ζωές.
Μια συστηματική ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας επέτρεψε το ελβετικό ιατρικό συμβούλιο να συμπεράνει ότι η αποτελεσματικότητα της μαστογραφίας εξακολουθεί να είναι αβέβαιη, η υπερδιάγνωση και τα ψευδώς θετικά τεστ προκαλούν περισσότερο βλάβη παρά όφελος και κατά συνέπεια τα προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου έχουν δυσμενή σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας. Αυτό δεν πρέπει να παρερμηνευτεί. Το πρόβλημα δεν είναι της προληπτικής ιατρικής αλλά της ίδιας της εξέτασης. Κάτι ανάλογο πιθανώς συμβαίνει και με τον καρκίνο του προστάτη.
Η μαστογραφία – και κάθε ανάλογη εξέταση – θα πρέπει να πληρεί κάποια κριτήρια που θα την καθιστούν ως ένα αποτελεσματικό για την περίσταση τέστ. Να μπορεί να δηλαδή να προλαμβάνει κατά κύριο λόγο τις δυνητικά νοσογόνες καταστάσεις, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τους κινδύνους που προέρχονται από την υπερδιάγνωση.
Μόνο μερικές εξετάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου καρκίνου έχουν αδιαμφισβήτητα αποδειχθεί αποτελεσματικές μειώνοντας τη θνησιμότητα (τεστ Παπανικολάου ή τεστ για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και ενδοσκόπηση για καρκίνο του παχέος εντέρου).
