Η αυτόλογη μεταμόσχευση αποτελούσε μονόδρομο στη θεραπεία αυτών των ασθενών με Πολλαπλούν Μυέλωμα που πληρούσαν συγκεκριμένα κριτήρια. Με την εκρηκτική έλευση νέων φαρμάκων την τελευταία δεκαετία, αυτή η αδιαπραγμάτευτη επιλογή έγινε δίλημμα, και από τα πιο συχνά ερωτήματα που δεχόμαστε από ασθενείς που έχουν μυέλωμα.
Το ερώτημα αυτό λοιπόν προσπαθεί καλύτερα να απαντήσει μια μακροπρόθεσμη ανάλυση της μελέτης IFM 2009.
Πρέπει οι ασθενείς- εφόσον κρίνονται κατάλληλοι- να μεταμοσχεύονται; Σαφώς. 2 τυχαιοποιημένες μελέτες δείχνουν ξεκάθαρο πλεονέκτημα επιβίωσης υπέρ της μεταμόσχευσης.
Παίζει ρόλο η χρονική στιγμή που θα επιλέξουμε να οδηγήσουμε τον ασθενή σε μεταμόσχευση (πρώιμη έναντι καθυστερημένης μεταμόσχευσης); 4 τυχαιοποιημένες μελέτες (συμπεριλαμβανομένης της IFM 2009) εμφανίζουν παρόμοια συνολική επιβίωση ανεξάρτητα από την στιγμή που θα επιλέξουμε να γίνει η μεταμόσχευση.
Η συνολική επιβίωση λοιπόν στην IFM 2009 είναι περίπου 60% στα 8 χρόνια. Σημαντικές παρατηρήσεις: 1. Από τους ασθενείς που προορίζονταν για όψιμη μεταμόσχευση, για διάφορους λόγους δεν μεταμοσχεύθηκαν όλοι. 2. Οι ασθενείς της μελέτης ήταν αποκλειστικά <65 ετών. Μια προσέγγιση όψιμης μεταμόσχευσης σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο αποτελεσματική για πιο ηλικιωμένους ασθενείς. 3. Υπάρχουν ανεξάρτητα δεδομένα, ότι συγκεκριμένα για υψηλού κινδύνου ασθενείς, η πρώιμη μεταμόσχευση βελτιώνει την επιβίωση. 4. Επιπλέον λογιστικά θέματα προκύπτουν με την φύλαξη και κρυοσυντήρηση ιστών για μεταμόσχευση σε δεύτερο χρόνο. 5. Το κόστος των νέων θεραπειών αρκετές φορές υπερβαίνει το κόστος της μεταμόσχευσης. 6. Μακρύτερο διάστημα μέχρι την υποτροπή (PFS, ισχυρές ενδείξεις υπέρ μεταμόσχευσης), σημαίνει περισσότερος χρόνος μακριά από φάρμακα και θεραπείες. 7. Η πρώιμη μεταμόσχευση μας δίνει την επιλογή -σε επιλεγμένους ασθενείς που θα πληρούν τα κριτήρια- να προχωρήσουμε σε δεύτερη μεταμόσχευση.
Για όλους αυτούς του λόγους προτιμώ και συνιστώ την μεταμόσχευση στην πρώτη ύφεση, μετά από 4-6 κύκλους θεραπείας, ακολουθούμενη από θεραπεία συντήρησης. Αλλά όταν θα βρεθεί απέναντι μου ασθενής <65 ετών, που η νόσος του δεν χαρακτηρίζεται ως υψηλού κινδύνου, και που επιθυμεί να καθυστερήσει την μεταμόσχευση, θα συμβιβαζόμουν με την επιθυμία του, διαβεβαιώνοντας τον παράλληλα ότι είναι απίθανο μια τέτοια επιλογή να του μειώσει τις πιθανότητες επιβίωσης.
