Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, και πριν ασχοληθούμε ξανά όπως δείχνουν τα πράγματα με τον κορωναϊό, λίγα λόγια σχετικά με μια πρόσφατη δημοσίευση στο NEJM, που αφορά την δοκιμή ενός νέου συνδυασμού στην φάσης ΙΙΙ μελέτη VIALE-A. Αυτό που τραβάει την προσοχή, είναι το πεδίο της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας (ΟΜΛ) σε άτομα τέτοιας ηλικίας και κατάστασης, όπου η πρόγνωση εδώ και δεκαετίες ήταν απογοητευτική.
Azacitidine +/- Venetoclax λοιπόν. Τα νούμερα λένε: Μέση συνολική επιβίωση 14.7 έναντι 9.6 μήνες. Ποσοστά πλήρους ύφεσης με ή χωρίς αιματολογική ανάκαμψη 66% έναντι 28%. Η ποιότητα ζωής δεν βελτιώθηκε και ανεπιθύμητες ενέργειες λίγο αυξημένες στον συνδυασμό έναντι της μονοθεραπείας. Τα ποσοστά υστερούν βέβαια σε σχέση με την αντίστοιχη φάσης ΙΙ μελέτη (συμβαίνει συχνά) που έδωσε 17.5 μήνες επιβίωση, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει από το να την χαρακτηρίσουμε μια καλά σχεδιασμένη και διεκπεραιωμένη μελέτη.
Επικεντρώνω: 1. Η μέση συνολική επιβίωση ηλικιωμένων ασθενών με ΟΜΛ σε προηγούμενες μελέτες μονοθεραπείας με υπομεθυλιωτικούς παράγοντες κυμαίνεται σε 10-12 μήνες. 2. Πρωταρχικό καταληκτικό σημείο – και πολύ ορθά – η συνολική επιβίωση. 3. Το λιγότερο 6 συνολικά κύκλοι έπρεπε να χορηγηθούν χωρίς να φανεί αποτέλεσμα, ώστε να κριθεί η θεραπεία αποτυχημένη. 4. Μέση ηλικία ασθενών 76 έτη, de novo και ενδιάμεσου κινδύνου λευχαιμίες τις περισσότερες φόρες. 5. ~25% δευτερογενής ΟΜΛ (μετά από MDS, CMML, ή tAML), δυσμενείς κυτταρογενετικές βλάβες στο ~35-40%. Ελαφρώς συχνότερες FLT3 ΟΜΛ στο placebo σκέλος, περισσότερες TP53 βλάβες στο venetoclax. Ισορροπημένη σε γενικές γραμμές μελέτη.
Συνολικά το πλεονέκτημα επιβίωσης είναι 5 μήνες, αν και όταν η κυτταρογενετική βλάβη είναι δυσμενής αυτό περιορίζεται στον 1,5 μήνα μόνο (7.6 – 6). Ακόμα μεγαλύτερο όφελος στο ποσοστό επίτευξης πλήρους ύφεσης (66% έναντι 28%), αν και μπορεί να χρειαστούν παραπάνω από 1 κύκλοι για να επιτευχθεί.
Ανεπιθύμητες ενέργειες: Μη-αιματολογικό προφίλ τοξικότητας παρόμοιο. Αιματολογικά, περισσότερες αναμενόμενα κυτταροπενίες με τον συνδυασμό, τρεις φορές αυξημένη πιθανότητα εμπύρετου ουδετεροπενίας (30% έναντι 10%), μισοί περίπου ασθενείς που έλαβαν τον συνδυασμό χρειάστηκε να περιορίσουν την διάρκεια χορήγησης του venetoclax σε 21 ημέρες.
Τελικό συμπέρασμα: Εξαιρετική επιλογή για ηλικιωμένους ή με περιορισμένη ικανότητα ασθενείς, ή ακόμα όσους δεν φέρουν φτωχής πρόγνωσης κυτταρογενετικές βλάβες, που προσφέρει πλεονέκτημα επιβίωσης έναντι της στάνταρ έως τώρα θεραπείας με Azacitidine (Vidaza). Για νεότερους ασθενείς, λόγω ανεπαρκών δεδομένων που αφορούν την μακρόχρονη επιβίωση, καλύτερα να παραμείνουμε προς το παρόν επιφυλακτικοί.
Ερωτήματα που περιμένουν απάντηση: Τι μπορούμε να περιμένουμε από το σχήμα που περιλαμβάνει δεκαήμερη χορήγηση decitabine με venetoclax; Ποια είναι η ιδανική διάρκεια χορήγησης του venetoclax; Που οφείλεται η μη εμφάνιση οφέλους στο κριτήριο ποιότητα ζωής; Τι δεδομένα υπάρχουν για συνέχιση θεραπείας μετά την λήξη του πρωτοκόλλου με ή χωρίς αλλογενή μεταμόσχευση;
