Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Cardiff, ανακάλυψαν έναν τύπο ανοσοθεραπείας ο οποίος θα είναι ικανός να στοχεύσει και επιτεθεί στους περισσότερους τύπους καρκίνου. Αυτό αποτελεί τεράστια ελπίδα για ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού, καθώς θα αποτελέσει καθολική θεραπεία του καρκίνου.
Τα Τ λεμφοκύτταρα είναι ένα είδος λευκών αιμοσφαιρίων που συμμετέχουν στο ανοσοποιητικό μας σύστημα. Όταν ενεργοποιούνται από επαφή με ξένο σώμα ή παθογόνους οργανισμούς, επιτίθενται και τους καταπολεμάνε.
Θεραπείες που βασίζονται σε Τ-λεμφοκύτταρα εξελίσσονται εδώ και χρόνια και έχουν ήδη μπει στην κλινική πράξη, πλέον και στην Ελλάδα.
Κατά την διαδικασία, τα λεμφοκύτταρα απομακρύνονται από τον οργανισμό του ασθενούς, τροποποιούνται, πολλαπλασιάζονται και με νέες ιδιότητες επαναχορηγούνται στον ασθενή. Μέσα στον οργανισμό πλέον, επιτίθενται και καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα. Αυτό όμως αφορά συγκεκριμένους τύπους νεοπλασιών.
Η πιο ευρέως σήμερα χρησιμοποιούμενη τέτοια θεραπεία είναι τα CAR-T κύτταρα, θεραπεία όμως εξατομικευμένη για κάθε ασθενή, με εφαρμογή σε λεμφώματα και λευχαιμίες, και καμία δυστυχώς επιτυχία στους συμπαγείς όγκους που αποτελούν και την μεγάλη πλειονότητα των νεοπλασιών.
H ανάγκη για εξατομίκευση είναι κι αυτή ένα μειονέκτημα της θεραπείας αυτής. Αυτό οφείλεται στο ότι ο υποδοχέας HLA των Τ κυττάρων που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία και τον προγραμματισμό/διαμόρφωση τους, είναι ξεχωριστός για κάθε έναν από εμάς. Κι εδώ έρχεται η νέα ανακάλυψη:
Στην έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Nature Immunology, ερευνητές του Cardiff βασίστηκαν και χρησιμοποίησαν μια τεχνολογία γονιδιακής επεξεργασίας που ονομάζεται CRISPR/Cas9. Ανακάλυψαν Τ λεμφοκύτταρα με συγκεκριμένο Τ κυτταρικό υποδοχέα, ικανό να αναγνωρίζει και να σκοτώνει τους περισσότερους ανθρώπινους καρκίνους, αγνοώντας και έτσι αφήνοντας ανεπηρέαστα τα υγιή κύτταρα. Το νέο αυτό μόριο υποδοχέα ονομάζεται MR1. Οι λειτουργίες του MR1 όσο αναφορά την ανίχνευση και αναγνώριση καρκινικών κυττάρων είναι παρόμοιες με του HLA, με τη διαφορά ότι ο MR1 είναι σταθερός, και δεν παρουσιάζει ετερογένεια στο ανθρώπινο γένος. Τα αποτελέσματα αναπαράχθηκαν σε ποντίκια με ανθρώπινο ανοσολογικό σύστημα, που νοσούσαν από ανθρώπινους καρκίνους. Καρκίνοι πνεύμονα, εντέρου, μαστού, προστάτη, ωοθηκών, δέρματος και ακόμα άλλοι, φάνηκε να ανταποκρίνονται. Απέχουμε αρκετά. Όμως τα αποτελέσματα αυτά είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικά. Μένει τώρα να περάσουν σε επόμενα στάδια μελετών, και φυσικά δοκιμές στον άνθρωπο τον ίδιο.
