Η χορήγηση θεραπείας που αραιώνει το αίμα σε ηλικιωμένους, πάντα συνοδεύεται από την ανησυχία της τυχόν επιδείνωσης μιας ήδη υπάρχουσας και αυξημένης αιμορραγικής διάθεσης. Δύο νέες μελέτες όμως φαίνεται να υποστηρίζουν πλέον τη χρήση μακροχρόνιας αντιπηκτικής αγωγής σε ηλικιωμένους ασθενείς – διαπιστώνοντας ότι ο υπερβολικός κίνδυνος αιμορραγίας μειώνεται με την πάροδο του χρόνου και μπορεί να αντισταθμίζεται από άλλους κινδύνους που σχετίζονται με τη μη λήψη αντιπηκτικών.
Η μία, στο Journal of Internal Medicine, περιγράφει μείωση του κινδύνου αιμορραγίας που προκαλείται από τη θεραπεία μετά τους πρώτους έξι μήνες θεραπείας. Οι ερευνητές μελέτησαν τα αποτελέσματα 36.000 ασθενών στη Σουηδία που είχαν φλεβική θρόμβωση και λάμβαναν θεραπεία με νεότερα από του στόματος αντιπηκτικά (DOACs). Συγκρίθηκαν με ομάδα ασθενών που ταιριάζουν με την ηλικία και το φύλο που δεν είχαν θρόμβωση και δεν έπαιρναν αντιπηκτικά.
Η ανάλυση έδειξε όντως ότι η ηλικία ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας αλλά αυτό ίσχυε μόνο κατά τους πρώτους έξι μήνες της θεραπείας.
Μετά από έξι μήνες, οι αυξημένοι κίνδυνοι από την ηλικία ή το φύλο εξασθένησαν. Συνολικά, ο υπερβολικός κίνδυνος αιμορραγίας για όσους χρησιμοποιούν DOAC μειώθηκε από 2% επιπλέον σε 0,7% επιπλέον σε σύγκριση με τον αναμενόμενο κίνδυνο.
Μια δεύτερη μελέτη, από το Πανεπιστήμιο του Μπαθ, διαπίστωσε ότι και στους ηλικιωμένους ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, ο αυξημένος κίνδυνος επιπλοκών από τη διακοπή των αντιπηκτικών ξεπερνά τον κίνδυνο αιμορραγίας από την συνέχιση τους. Δημοσιευμένη στο Heart, η μελέτη ανέλυσε την έκβαση 20.000 ασθενών με κολπική μαρμαρυγή όταν σταμάτησαν το αντιπηκτικό που τους είχε χορηγηθεί. Διαπίστωσαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού, καρδιακών παθήσεων και θανάτου όταν ασθενείς ηλικίας άνω των 75 ετών σταμάτησαν να παίρνουν αντιπηκτικά. Ωστόσο, αυτό δεν μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο μείζονος αιμορραγίας – δεν ίσχυσε βέβαια το ίδιο αναφορικά με την εμφάνιση μικροαιμορραγικών εκδηλώσεων.
Όταν θεραπεύουμε ασθενείς με θρόμβωση, η απόφαση εάν θα διακόψουμε τα αντιπηκτικά μετά την αρχική φάση θεραπείας ή θα συνεχίσουμε δια βίου, δεν είναι πάντα εύκολη. Τα ευρήματα τονίζουν την κρίσιμη ανάγκη για εμάς τους γιατρούς να εξετάζουμε προσεκτικά τους κινδύνους διακοπής της αντιπηκτικής θεραπείας σε ηλικιωμένους ασθενείς.
